مقدمه:
براساس گزارشات اعمالی از وضعیت پیچیدگی نرم افزارها مشاهده می شود که سیستم های
نرم افزاری در حال پیچیده شدن و در هم تنیدن در یکدیگر هستند. با افزایش اینچنینی
پیچیدگی و درهم تنیدگی مدیریت و کنترل چنین سیستم هایی برای کاربران انسانی هر چند
بسیار ماهر باشند مشکل و طاقت فرسا و پرهزینه می باشد.
به همین دلیل در پی آن هستیم که به سیستم هایی دستیابی پیدا کنیم که بتوانند انسان را از
بار طاقت فرسای کنترل و پیکربندی چنین سیستم هایی رهایی دهد. برای رسیدن به این مهم
نظریه به نام سیستم های محاسباتی خودمختار مطرح شد که خود سیستم بر اعمال و رفتار
خودش به صورت جزیی و کلی نظارت داشته باشد.
البته این نظریه در حال حاضر در قسمت تست و بهینه سازی و توسعه است که در آینده