پایان نامه حقوق دریاها/:کنوانسیون خط شاهین بارگیری
کنوانسیون بین‌المللی خط شاهین بارگیری (1966)
کنوانسیون بین‌المللی خط شاهین بارگیری (1966)2
تاریخ لازم‌الاجرا شدن توسط اعضاء تاریخ تصویب در آیمو – 21/07/ 1968 05/04/1966
تاریخ لازم‌الاجرا شدن تاریخ تودیع سند الحاق تاریخ تصویب در مجلس
15/10/1352 13/07/1352 08/05/1352
کنوانسیونی که در آن بازرسی از وضعیت کشتی در رابطه با حمل بار به‌وسیله کشتی لحاظ شده است و در صورت احراز شروط مندرج در کنوانسیون، گواهینامه بین‌المللی خط شاهین بارگیری کشتی صادر و میزان بار قابل‌حمل در کشتی معیّن می‌شود. این کنوانسیون، یکی از مؤثرترین راه‌های افزایش ایمنی کشتی‌ها و محدودیت آبخور بارگیری و به‌عبارت‌دیگر مقدار بار روی کشتی است. درزمان های قدیم، براثر طمع ناخدایان بسیاری از کشتی‌ها غرق می‌شدند. آن‌ها بدون توجه به مسائل ایمنی، بر کشتی‌های خود بار اضافی حمل می‌کردند. محدودیت‌های بارگیری از طریق تعیین ارتفاع آزاد انجام می‌گیرد. مقررات ارتفاع آزاد که در 5
آوریل 1966 به تصویب رسید و از 21 ژوئیه 1968 لازم‌الاجرا شد. هدف اصلی این کنوانسیون، علاوه بر حفظ تعادل، اطمینان از آب نفوذناپذیری و هوا نفوذناپذیری شناور است. بسیاری از صاحب‌نظران عقیده دارند که اولین قواعد حداقل ارتفاع آزاد پیامد قانون 1875 انگلیس و تلاش‌های جدی ساموئل پلیم سل، نماینده مجلس انگلیس، به تصویب رسیدند، البته منشأ این قواعد به زمان‌های دورتر برمی‌گردد. بخشی از این مقررات، در قرون‌وسطا و به شکل‌های خاصی در عهد باستان رایج بوده‌اند. اولین کنوانسیون بین‌المللی خط شاهین بارگیری، در سال 1930 به تصویب رسید بااین‌حال، اتفاق‌نظر شد که به هنگام تعیین ارتفاع آزاد باید از استحکام کافی بدنه کشتی اطمینان حاصل و از فشار اضافی بر بدنه کشتی در اثر حمل بار اضافی اجتناب شود. در کنوانسیون 1966، مقررات لازم برای تعیین ارتفاع آزاد نفت‌کش‌ها از طریق محاسبه تقسیم‌بندی و تعادل در مقابل صدمه‌دیدگی انجام‌شده است. در این مقررات، خطرهای احتمالی در نواحی و فصول مختلف لحاظ شده است. ضمیمه فنی کنوانسیون، به مسائل ایمنی درها و دریچه‌های خروج آب، درهای انبار و موارد دیگر می‌پردازد. هدف اصلی این تمهیدات، حصول اطمینان از آب نفوذناپذیری بدنه کشتی در زیر عرشه آزاد است. کنوانسیون فوق ازجمله مقررات ایمنی کشتیرانی بین‌المللی است که برای استقرار اصول و مقررات یکسان، راجع به حدودی که کشتی‌ها در سفرهای بین‌المللی می‌توانند بارگیری نمایند، توسط کشورهای جهان به تصویب رسیده است. این کنوانسیون شامل پنج قسمت است که هر قسمت مقرراتی راجع به نوع خط شاهین و روش رسم، محاسبه آن بر روی شناورهای مختلف، گواهینامه‌های مرتبط، درب‌های ضدآب و هواکش‌ها در آن گنجانده‌شده است. این کنوانسیون شرایط خطوط شاهین کشتی‌ها در شرایط فصلی و مناطق دریایی مختلف جهان را مشخص می‌نماید. متن کنوانسیون دارای 34 ماده و 3 ضمیمه می‌باشد.
ضمیمه‌های کنوانسیون به ترتیب عبارت‌اند از: