وبلاگ

در بحث مربوطه به آسیب­ها و عوارض اجتماعی دو نوع است:

1- اعتیاد به مواد مخدر

2- اعتیاد به الکل، که در درجه بالای ابتلای آن به الکلیسم منجر می­شود.

1ـ موادمخدر: غرض از آن داروها و اشیایی است که آدمی با مصرف آن بصورت بلعیدن، تزریق کردن، احساس حالت خلسه ونشئه­ای می­کند  و در عالمی توأم با احساس رضایت فرو می­رود، اهم این موارد مرفین و هروئین است ولی انواع دیگری هم در برخی از جوامع وجود دارد مثل ال.اس.دی وحشیش، ماری جوانا و…. که مبتلایان با احساس لذت ونشاطی که در آغاز از مصرف آن احساس می­کنند بتدریج برطلب خود از مصرف مواد می­افزاید و لحظه­ای به خود می­آیند که خود را قادر به ترک آن
نمی­یابند.

2ـ الکلسیم: الکلسیم ناشی از مصرف افراطی الکل است به گونه­ای که پس از مدتی احساس نوعی وابستگی غیرقابل ترک برای او پدید می­آید. فرد ناگزیر است زندگی خود را بر سر مایه بگذارد. الکلسیم حالتی عصبی و هیجان آمیز بر فرد متولی می­سازد که این خود حالتی خطرآفرین است و بعلت آثار و عوارض ناگوارش به صورت یک مشکل حاد اجتماعی درآمده است.[1]

بند سوم: تاریخچه اعتیاد
گرچه از دیرباز مسأله اعتیاد به مواد مخدر و نباتات مکیف در بین اجتماعات بشری وجود داشته است، از روزگار باستان، آشنایی و انس با پاره­ای از تخدیر کننده، به صورت ابتدایی در موارد ضروری و استعلاجی به معرض می­رسیده است.. سابقه کشت تریاک را در ایران ، برخی از نویسندگان به 200 سال قبل منصوب داشته­اند و سابقه صرف آن به عنوان مکیف از 60  سال پیش به این طرف رواج پیدا کرده است و تا چند سال پیش اعتیاد در مجامع انسانی، مخصوصاً تریاک، الکل و سیگار بوده است ولی بشر تنها، طلب جو و کامجو در پی تأمین هوس­های زودگذر خود هر چند که به قیمت جان خود تمام گردد، به هر وسیله­ای روی می­آورد
و تفریحات مصنوعی و بدنی و زیان­بار را جایگزین تفریح و نشاط حقیقی پذیرا می­گردد. امروز افزایش تصاعدی و اعتیاد و آلودگی، ایجاب می­کند که مسئله اعتیاد از دیدگاه­های مختلف و زاویه­های مختلف ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.[2] در ادامه، به بررسی تاریخچه مواد مخدر در جهان، ایران و فقه می­پردازیم.

1 ـ تاریخچه مواد مخدر در جهان
مواد مخدر سابقه­ای طولانی دارد ، در طول تاریخ انسان از مواد مخدر زمانی به عنوان دارو جهت التیام دردها استفاده می کرده است و زمانی هم برای ایجاد لذت یا فرار از ناراحتی ها و همچنین درجشنها و مراسم مذهبی و گاهی توسط جادوگران مورد استفاده قرار می­گرفته است . با بررسی آثار مکتوب و لوحه های گلی که از سومریان باقی مانده است، چنین استنباط می شود که سومریان اولین کسانی بودند  که تریاک را کشف کردند و علاوه بر اینکه از آن به عنوان یک داروی مسکن استفاده می کردند تدریجاً به عنوان یک مکیف
و مخدر  نیز مورد استفاده قرار گرفت و نام گیاه شادی بخش نیز بر آن نهادند . علاوه بر سومر اقوام آشورمصر یونان و رم نیز تریاک را می شناختند و از آن استفاده می کردند .[3] یونانیها تریاک