وبلاگ

 
پیوست شماره 1: اطلاعات شرکت‌های نمونه .
121
 
پیوست شماره 2: آمار توصیفی متغیرهای مورد مطالعه
124
 
1       
2       
2-1.      آمار توصیفی متغیرهای سالانه .
124
 
2-2.      آمار توصیفی متغیرهای ماهانه .
129
 
2-3.      آمار توصیفی متغیرهای مورد مطالعه در سطح پرتفوی‌های تشکیل شده .
130
 
پیوست شماره 3: نتایج آزمون فرضیه‌های تحقیق
131
 
3       
3-1.      نتایج آزمون فرضیه‌های تحقیق به صورت سالانه
131
 
3-2.      نتایج آزمون فرضیه‌های تحقیق به صورت ماهانه
138
 
3-3.      نتایج آزمون‌های انجام شده در سطح پرتفوی‌های تشکیل شده .
143
 
          چکیده انگلیسی
149
 
 
 
 
 
 
چکیده
در ادبیات حسابداری، این که شاخص کیفیت اقلام تعهدی که معمولاً توسط معیار تعدیل شده کیفیت اقلام تعهدی دیچو و دچو (2002) نمایندگی می‏شود به عنوان جنبه‏ای از خطرپذیری اطلاعاتی، یک عامل خطرپذیری قیمت‌گذاری شده است یا خیر یک سوال بحث‌برانگیز است. برخی این عامل را بر مبنای مفهوم خطرپذیری تفسیر می‏کنند، در حالی که برخی دیگر این دیدگاه را رد می‏کنند.در این تحقیق نیز برای بررسی این موضوع که آیا شاخص کیفیت اقلام تعهدی یک عامل خطرپذیری قیمت‌گذاری شده است یا خیر از معیار تعدیل‌شده کیفیت اقلام تعهدی دیچو و دچو (2002) استفاده شد. جامعه آماری تحقیق، کلیه شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران از ابتدای سال 1379 تا پایان سال 1390 است که با اعمال محدودیت‌هایی نمونه نهایی مورد بررسی شامل 732 سال-شرکت (7287 مشاهده ماهانه) به روش قضاوتی انتخاب شده است. برای بررسی وجود رابطه بین بازده آتی سهام و کیفیت اقلام تعهدی، بازده آتی سهام نسبت به شاخص کیفیت اقلام تعهدی و عوامل سه‌گانه فاما و فرنچ (1992) به صورت مقطعی با استفاده از 732 (7287) مشاهده سالانه (ماهانه) برازش شد و در نهایت همانند کور و همکاران (2008)، با استفاده از روش رگرسیون مقطعی 2 مرحله‏ای (فاما و مکبث) که در آن بازده اضافی نسبت به بتاهای عوامل خطرپذیری برازش می‏شود، بررسی ‏شد که آیا شاخص کیفیت اقلام تعهدی یک عامل خطرپذیری قیمت‏گذاری شده است یا خیر.
نتایج حاصل از داده‌های این تحقیق همانند نتایج کور و همکاران (2008) و دیگران نشان داد که رابطه مثبت معنی‌داری بین شاخص کیفیت اقلام تعهدی و بازده آتی سهام وجود ندارد، همچنین شاخص تعدیل‌شده کیفیت اقلام تعهدی دیچو و دچو (2002) یک عامل خطرپذیری قیمت‌گذاری شده نیست (مشابه نتایج کور و همکاران 2008، ماشرووالا و ماشرووالا 2011). به عبارت دیگر نتایج این تحقیق شواهدی مبنی بر قیمت‌گذاری شاخص تعدیل‌شده کیفیت اقلام تعهدی دیچو و دچو (2002) ارائه نداد.
 
کلید واژه‌ها: کیفیت اقلام تعهدی، خطرپذیری اطلاعاتی، قیمت‌گذاری دارایی‌ها و رگرسیون مقطعی 2 مرحله‏ای
 
 
 
فصل اول
کلیات تحقیق
 
 
 
 
 
 

مقدمه
در طی سال‌های گذشته پژوهشگران مختلف با عنایت به ناتوانی بتا در توضیح بازده سهام، به بررسی توان مدل قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای در تبیین و پیش‌بینی بازده سهام و یافتن متغیرهای دیگری مانند بتا که معرف خطرپذیری باشند، پرداخته‌اند. در این میان با توجه به اهمیت اطلاعات حسابداری به ویژه خطرپذیری اطلاعاتی در ارزیابی عملکرد و تخمین بازده مورد انتظار سرمایه‌گذاران، کیفیت و دقت تهیه‌ی این اطلاعات دغدغه استفاده‌کنندگان بوده و تحقیقات زیادی را به خود اختصاص داده است.
البته بحث روزافزون در این زمینه که آیا کیفیت اطلاعات حسابداری (خطرپذیری اطلاعاتی) به طور مستقل بر هزینه سرمایه شرکت تأثیر می‏گذارد، همچنان به صورت یک مسئله بحث‌برانگیز باقی مانده است. بسیاری از این مناظره‌ها و بحث‌ها نیز بر کیفیت اقلام تعهدی متمرکز است و سوال مهم و حل نشده این است که آیا شاخص کیفیت اقلام تعهدی (که معمولاً بر اساس معیار تعدیل‌شده کیفیت اقلام تعهدی دیچو و دچو[1] (2002) کمّی می‏شود) به عنوان جنبه‏ای از خطرپذیری اطلاعاتی، یک عامل صرف خطرپذیری محسوب می‌شود یا خیر. برخی این عامل را بر مبنای مفهوم خطرپذیری تفسیر می‏کنند (برای‏ مثال فرانسیس و همکاران [2]2005، ابودی و همکاران 2005[3]، اگنوا 2008[4]، کیم و کی 2010[5]). درحالی‌که برخی دیگر این دیدگاه را رد می‏کنند (مانند کور و همکاران 2008[6] و ماشرووالا و ماشرووالا 2011[7]). با وجود این ابهام درباره وضعیت خطرپذیری شاخص کیفیت اقلام تعهدی، همچنان در بخش وسیعی از ادبیات حسابداری استنتاج بر مبنای این فرض صورت می‏گیرد که کیفیت اقلام تعهدی معیاری برای خطرپذیری اطلاعاتی است. بنابراین ارائه درک بهتری از این‌که آیا قیمت‏گذاری شاخص کیفیت اقلام تعهدی با تفسیری بر مبنای خطرپذیری سازگار است، مهم به نظر می‏رسد (ماشرووالا و ماشرووالا 2011، ص. 1349).

بیان مسئله
همان طور که پیش‌تر بیان شد، ارائه درک بهتری از این‌که آیا قیمت‏گذاری شاخص کیفیت اقلام تعهدی با تفسیری بر مبنای خطرپذیری سازگار است، مهم به نظر می‏رسد و یکی از مسائل اساسی در این بحث این است که آیا رابطه مثبت و قوی بین بازده آتی و شاخص کیفیت اقلام تعهدی وجود دارد[8].

ادامه مطلب

سایت های دیگر :