وبلاگ

پایان نامه ضمانت نامه بانکی/:ضمانت نامه بانکی
اعتبار اسنادی روش جاری پرداخت در قراردادهای بین المللی فروش کالا و خدمات است. هنگامی که خریدار و فروشنده در دو کشور مختلف اقامت دارند، از جهت تسلیم مبیع و پرداخت ثمن به یکدیگر دسترسی ندارند، برای حل این مشکل از بانکهای دو کشور به منظور پرداخت ثمن و تسلیم مبیع یا اسناد و مدارک مالکیت مبیع بهره گرفته می شود، امروزه با افزایش مبادلات بین المللی، از اعتبارات اسنادی به عنوان یک وسیله موثر برای پرداخت ثمن و تسلیم مبیع استفاده می شود. فروشنده ای که در کشور دیگری غیر از محل اقامت خریدار است اگر کالا را به امید پرداخت ثمن از طرف مشتری حمل و ارسال کند با خطر از دست دادن کالا و عدم دریافت ثمن مواجه می شود و هر گاه خریدار از پرداخت ثمن خودداری کند فروشنده باید در دادگاه محل اقامت خریدار که برای او بیگانه است اقامه دعوی کند. خریدار نیز اگر به پرداخت ثمن مبادرت کند، ممکن است با خطر عدم تسلیم مبیع از طرف فروشنده مواجه گردد و صرف اقامه دعوی در دادگاه های محل اقامت فروشنده که برای او بیگانه است، چاره کافی برای او نخواهد بود. ولی با به کارگرفتن شیوه اعتبار اسنادی این خطرات برطرف می شوند، در واقع بانکها با پذیرش نوعی نمایندگی از طرف خریدار و فروشنده عمل پرداخت ثمن و تسلیم مبیع را به

عهده می گیرند(کاشانی،1385).

ضمانت نامه های یکی از ابزارهای مهم در آمدی برای بانک ها محسوب می گردد از آنجایی که ضمانت نامه ها برای بانک تعهد آور بوده و اهمیت آن عینا پرداخت تسهیلات می باشد از این رو شعب می بایستی در زمان صدور ضمانت نامه اطلاعات لازم را از ضمانت خواه اخذ نموده و از نظر توان مالی ، ظرفیت اعتباری وتوانایی های وی اطمینان حاصل نماید.

در این فصل ابتدا به تعریف ضمانت نامه بانکی پرداخته شده سپس به تشریح انواع مختلف ضمانت نامه بانکی پرداخته شده و در اخر نیز واکاوی ادبیات پژوهشی در جهان و ایران آمده است .

2-2.واژه شناسی ضمانت نامه بانکی
در علم حقوق اصطلاحات نقش مهمی در بیان و انتقال معانی دارند. بنابراین، قبل از ورود به بحث اصلی، لازم می آید که اصطلاحات و واژه هایی را که در عرف بانکی و تجاری برای نامیدن روابط حقوقی و طرف های یک ضمانت نامه به کار می رود، بیان کنیم:

الف ـ شخصی که ضمانت نامه به نفع او صادر می شود و حق مطالبه آن را دارد «ذینفع» نامیده[1] می شود.

ب ـ «متعهد اصلی»[2] شخصی است که به اعتبار تعهد پایه و اصلی خود دستور صدور ضمانت نامه را به بانک می دهد و گاه به او «دستور دهنده»[3] نیز می گویند که در قراردادهای پیمانکاری،