وبلاگ

تفسیر تیتر نیوکاسل -پایان نامه
غیر از اهمیت تغذیه، نیوکاسل یک عامل بیماریزا تشخیص داده شده در انسان است.از طرف دیگر گزارش‌هایی از بیماری معمولا چندان مستند نیست. اما مهمترین عامل کلینیکی اثبات شده در عفونت های انسان، عفونت چشم که معمولا شامل قرمزی یک طرفه یا دو طرفه چشم ، ترشح بیش از حد از چشم، ادم پلک چشم، کونژکتیویت و ادم و پرخونی زیر ملتحمه دیده می شود.  عفونت معمولا به صورت گذرا است و قرنیه چشم درگیر نمی شود.
          مدارکی دال بر سیستمیک شدن ویروس وجود دارد که به خوبی اثبات نشده است وشامل لرزش ، سردرد، تب همراه و یا بدون کونژکتیویت است. شواهد نشان می دهند که سویه های حدت دار نیو کاسل ممکن است
 در انسان ایجاد عفونت و علائم کلینیکی بکنند .عفونت انسان با VND  معمولا در نتیجه تماس مستقیم
 با ویروس مثل پاشیدن مایع آلانتوئیک عفونی آلوده به چشم در آزمایشگاه ها ، تماس دست آلوده با چشم،
تماس با ویروس در اثر تماس با پرنده ویا لاشه آلوده وتماس با واکسن هنگام واکسیناسیون در روش اسپری می‌تواند صورت بگیرد.چنین عفونتی معمولا با رعایت بهداشت و محافظت از چشم ایجاد نمی شود. این عفونت ها معمولا با ضد عفونی دقیق وپوشیدن لباس مناسب جلوگیری می شود. تا کنون هیچ گزارشی از انتقال انسان

به انسان
گزارش نشده است (Lana et al., 1988).
 
 
 
1-1-5- اپیدمیولوژی
         بیماری نیوکاسل توسط گروهی از ویروس های بسیار نزدیک به هم که سروتیپ 1 (پارامیکسو ویروس‌های  PMV-1) پرندگان را تشکیل می‌دهند، ایجاد می‌گردند. مهمترین نوع ارتباط ویروس بیماری نیوکاسل و سایر سروتیپ‌های پارامیکسو ویروس با ویروس های سروتیپ 3 بوده است. قبلاً سویه‌های ویروس بیماری نیوکاسل و موارد جدا شده را گروه سرمی همگون در نظر می‌گرفتند و همین تفکر اساس روش‌های واکسیناسیون را در اکثر کشور‌ها تشکیل می‌داده است.
          با این وجود روش های سرم شناسی دقیق تری که اخیرا به وجود آمده و مهمتر از همه با استفاده از آنتی بادی های مونو کلونال موش نشان داده اند که تنوع آنتی ژنی قابل توجهی بین سویه های مختلف ویروس بیماری نیوکاسل وجود دارد.
         این تفاوتها که بین موارد جدا شده یافت شده اند تا حد زیادی در شناخت همه گیری ویروس بیماری نیوکاسل (به خصوص در همه گیری هایی با منشا کبوتران که در دهه 80 در سرتاسر دنیا ظاهر گردید) مفید بوده است.