که از سطح افشای پایینتری برخوردارند(جاسپر و پلنبرگ[2]، 2008).
اطلاعات افشا شده، امکان اتخاذ تصمیمهای اقتصادی جهت تخصیص منابع کمیاب را، برای بازیگران بازار سرمایه فراهم میکند و بر کارایی بازار تأثیر میگذارد. بررسی گزارشهای سالانه شرکتها نشان میدهد کیفیت اطلاعات افشا شده، متفاوت است و تفاوت در افشا شرکتها به احتمال زیاد در نتیجه تفکر مدیریت و فلسفه فکری آنان و همچنین صلاح دید آنان در مورد افشای اطلاعات برای سرمایهگذاری است. از سوی دیگر، تصمیمهای افشای مالی شرکتها معمولاً در خلا انجام نمیشود و گزارشگری مالی یکی از راههایی است به وسیله آن اطلاعات انتقال داده میشود و ترکیب منابع ارتباطی، کمیت و کیفیت اطلاعات افشا شده، تحت تأثیر عوامل زیادی است که برای دریافت فهمی کلی در مورد رویههای افشا، نیازمند بررسی است. تئوریزه کردن و ارزیابی تجربی اثرات متغیرهای مؤثر بر افشای اجباری، فضا و حدودی را ایجاد میکند که به بهبود کیفیت افشا کمک میکند. آکسا[3] (2006) شفافیت را به موقع بودن و کفایت افشای کارکردهای مالی و عملیاتی میداند. از آنجا که گزارشهای مالی، ابزاری برای افشای اطلاعات مالی قابل اعتماد و قابل اتکاست، که در دسترس عموم قرار میگیرد، در صورت بهنگام بودن میتواند از طریق کاهش اطلاعات خصوصی و محرمانه باعث کاهش احتمال انتخاب نادرست توسط سرمایهگذاران شود.
سایت های دیگر :